Miroslav Lazanski je definitivno u top 10 novinara svih vremena sa ovih prostora. Međutim, njegov život se završio jako brzo, a mi danas govorimo malo o njegovom privatnom životu. Miroslav Lazanski, ugledni srpski novinar, vojni analitičar, politički komentator i diplomata, bio je poznat po svom žaru u oblasti novinarstva i vojnih pitanja. Ovaj entuzijazam ga je nagnao da izvještava sa područja sukoba, gdje su mu njegova hrabrost i predanost svom zanatu izazvali ogromno poštovanje.
Miroslav je tokom djetinjstva pohađao Osnovnu školu “Dragojla Jarnjević” u Karlovcu. Dužnost njegovog oca u Foči dovela je do toga da su ljetovanja proveli u tom bosanskom gradu, gdje su odsjeli u kući Fočak Latifa. Tamo je Miroslav dobio svoju prvu drvenu pušku. U Foči je uživao u pecanju i kupanju na rijeci Čehotini, kao i u posjeti vojnom logoru na Čemernu. Na kraju su se preselili u Trebinje zbog Vladimirovog učešća u izgradnji aerodroma “Ćilipi” u Dubrovniku. U Trebinju je Miroslav završio osnovnu školu i pohađao Gimnaziju „Jovan Dučić“. Kada je njegov otac otišao u penziju sa 44 godine, porodica se preselila u Zagreb, gdje je Miroslav nastavio studij na Pravnom fakultetu i uspješno diplomirao. Godine 1977. odslužio je vojni rok u Bitolju, koji je kasnije u jednom intervjuu opisao kao najbolju godinu svog života.
Miroslav, uprkos burnim događajima koji su se odvijali u Jugoslaviji, nije izražavao rezerve prema slobodnom kretanju ulicama Zagreba, Sarajeva ili bilo kojeg drugog grada unutar bivše nacije. Tokom mnogo godina, marljivo je skupljao kolekciju sablji, a njegova opsežna kompilacija fotografija sa značajnim pojedincima služi kao istorijski zapis iz doba Hladnog rata. Među nekolicinom odabranih stranih novinara, Lazanski je imao privilegiju da se uključi u razgovore sa dvojicom komandanta NATO-a, trojicom ruskih maršala, bivšim rumunskim predsednikom Nicolaeom Ceaușescuom, sirijskim predsednikom Bašarom Al Asadom, predsednikom Belorusije Aleksandrom Lukašenkom i brojnim drugima. Njegova izuzetna serija reportaža iz Libije donela mu je prestižnu gran pri nagradu „Zlatna Nika“ na cenjenom Međunarodnom festivalu reportaže u Apatinu. Pored toga, režirao je pet zadivljujućih dokumentarnih filmova, sa značajnim naslovima uključujući “Rat za Kosovo”, “Komandosi” i “Titova soba”.
Preuzevši ulogu urednika televizijskih emisija “Lazanski direktno” i “Na nišanu Lazanski”, napisao je i zbirku od osam knjiga, kao što su “Uvek postoji sutra”, “Istina o Srpskoj” i “Hitler je pobedio”. ,” između ostalih.
Od juna 2016. godine je narodni poslanik u Skupštini Srbije.
Miroslav Lazanski je 3. avgusta preminuo u 71. godini od srčanog udara u svojoj rezidenciji u Beogradu. Tri dana kasnije, 6. avgusta, sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju. Lazanski je tokom svog života retko razgovarao o svojoj supružnici Tamari, jer je želeo da zaštiti privatnost svoje porodice od radoznalih očiju. Ta želja za povučenošću postala je još izraženija kada je glumica Gordana Bjelica dala izjavu u kojoj tvrdi da je rodila Miroslavovu ćerku 1994. godine, što je on žestoko odbijao da prizna.
Njene tvrdnje su ostale nepokolebljivo čvrste, sve do tačke kada je pokrenula sudski postupak protiv njega i podnela tužbu, tražeći njegovo priznanje očinstva za svoju ćerku. Ipak, zaključak slučaja nikada nije objavljen.
