Mehmed Meša Selimović rođen je 26. aprila 1910. godine u Tuzli u uglednoj bosanskoj porodici. Osnovno i srednje obrazovanje završio je u rodnom gradu. On je jedan od najpoznatijih jugoslovenskih pisaca, a njegova dela su postala vanvremenska. Selimović je i sam otkrio da je potomak srpske porodice Vujović, da je diplomirao na beogradskoj Filozofskoj akademiji i da je prije Drugog svjetskog rata bio profesor gimnazije u rodnoj Tuzli.
Proganjan od strane bosanskih komunista, preselio se u Beograd i tamo ostao do svoje smrti. Imao je 72 godine kada je mirno zaspao gledajući fudbalsku utakmicu finala Svjetskog prvenstva na TV-u. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana, a nakon njegove smrti službene vlasti u Socijalističkoj Republici Bosni i Hercegovini zatražile su da se Mešini posmrtni ostaci prenesu u Sarajevo i tamo sahrane, ali to se nikada nije dogodilo.
Jednom, na Kutku knjiga u Zagrebu, priređivač je Meši Selimoviću postavio pitanje za koje se očekivalo da će izazvati neku vrstu provokacije od strane Meše – Mehmet Selimović, zašto se osjećaš Da li izgledaš kao Srbin?
On je mirno bez razmišljanja odgovorio, ostavljajući celu salu u tišini – „Do 1941. osećao sam da sam Srbin, ali se nisam pitao zašto. Od 1941. godine znao sam zašto sam ovakav.” Selimović 1976. testament Srpskoj akademiji nauka i umetnosti napisao je: – Potičem iz muslimanske porodice i po nacionalnosti sam srpska. Pripadam srpskoj književnosti, a pripadam i književnom stvaralaštvu Bosne i Hercegovine, koju smatram samo autohtonim književnim centrom, a ne posebnom književnošću srpskohrvatskog književnog jezika. Piše i da podjednako poštuje svoje porijeklo i svoju odlučnost, jer je usko povezan sa svime što određuje njegovu ličnost i rad.
