U tekućem diskursu današnje publikacije ulazimo u cenjenu lozu Joksimovića, nedvosmisleno oličenje uticaja u našem prostranom regionu. Nesumnjivo, Željko Joksimović, sjajni tvorac riječi, uživa široko priznanje, sa svojim slavnim portfoliom koji se može pohvaliti bezvremenskim remek-djelima kao što su Molitva, Lejla i bezbroj drugih očaravajućih melodija predodređenih da krase naša slušna čula za vječnost.
Ipak, samo među nekolicinom odabranih u Srbiji i širem regionu dobro je čuvana tajna da ima brata po imenu Saša, čija upadljiva sličnost sa njim nije ništa drugo do izuzetna. U intrigantnom preokretu sudbine, Saša mu služi kao neprocenjivi saveznik, marljivo radeći kao vešt snimatelj televizije K1. Uprkos tome što mediji nemilosrdno prikazuju njihovu navodnu neslogu, ovaj narativ je nedvosmisleno neosnovan.
Naprotiv, njihova veza nadilazi puko bratstvo, jer često učestvuju u intimnim susretima i zajedno stvaraju draga sjećanja. Saša, odani otac, često deli ljupke snimke sa svojim voljenim sinom, pokazujući duboku radost koja prožima njihove živote. Ponosno je to podelio na svom Instagram profilu, pokazujući svoje dostignuće osvajanjem inauguracionog Oskara u Srbiji za izuzetan doprinos izuzetno popularnim srpskim serijama, Mala žena i Igra sudbine.
Brojni su mu uputili iskrene čestitke, ali mu je najzahvalniji odgovor bilo priznanje njegovog sina, koje je izneo na njegovom sopstvenom Instagram nalogu: “Oče, odlično ste uradili u osvajanju Oskara.” Nasuprot tome, sam Saša se suzdržao od pretjeranog samohvale i umjesto toga ponizno je prenio svoje osjećaje: “Ovo je moj prvi Oscar! Kroz žrtvu i nepokolebljivu posvećenost, žanje se plodova. Nastavimo dalje, njegujući svoje strasti, jer nas sreća željno očekuje iza ugla. Zagrli ljubav…” elokventno je artikulisao.
